Overige Links
Nieuws
- Korting voor TIA leden bij Truck Junkie en Go-in-Style!9 december 2024 - 20:52
- TIA CowboyClub op Mega Trucks Festival6 december 2024 - 09:34
- De Bruin Surhuisterveen1 mei 2019 - 15:18
Categorieën
Contact
Dirk-Jan Verhoef
M: +31 (0)6 30 128 150
E: dirkjan@transwebgroup.com
Iep van der Meer
M: +31(0)651187651
E: iep@transwebgroup.com
Korting voor TIA leden bij Truck Junkie en Go-in-Style!
/in NieuwsTIA Cowboy Club is vernieuwd en heeft nieuwe partners! Met Go-in-Style en Truckjunkie zijn er twee nieuwe bedrijven die korting geven aan leden van onze Cowboy Club. Verder krijgen leden gratis toegang tot de Superdik en Dieselpark truckshows en krijg je zelfs een plekje op de VIP parking bij die evenementen! En dit is nog maar het begin, dus sluit je aan bij de TIA Cowboy Club!
TIA CowboyClub op Mega Trucks Festival
/in NieuwsWe gaan nu echt knallen met de TIA CowboyClub! Partners worden aankomende weken bekend gemaakt, waar je kortingen kunt ontvangen. Meld je aan en je ontvangt dan de nieuwsbrief met alle informatie binnenkort in je mailbox (en daarna met updates). Dit weekend staan we op Mega Trucks Festival in Den Bosch. Kom langs en meld je aan!
De Bruin Surhuisterveen
/in Klassiekers, NieuwsVan Jan Douwma kregen we oude foto’s uit zijn tijd als chauffeur. Jan reed ooit ook voor De Bruin Transport uit Surhuisterveen en volgens hem reed hij toen met de eerste Volvo in de nieuwe witte kleuren. Hier zie je zijn F89 nog met de oude bedrijfskleuren van De Bruin. Op de andere foto een F89, een F88 en een Scania 111 in de nieuwe, witte kleuren met de drie kleurige knoop als logo. Overigens is er ooit een Tekno model uitgebracht in de oude De Bruinkleuren. Dat heb ik als kleine jongen ooit vol bewondering mogen aanschouwen maar daarna heb ik het nooit weer kunnen vinden.
TCH voorzitter van het eerste uur: Jan Douwma
/in Nieuws, Op de koffie bij:In de vroege jaren tachtig was er een strijd gaande onder chauffeurs tegen de komst van de tachograaf. Dat wil zeggen, niet tegen het ding zelf, maar tegen de gevolgen er van. Chauffeur Jan Douwma uit het Friese Dokkum vond het van de gekke dat chauffeurs zelf hun eigen bewijslast moesten aandragen van snelheidsovertredingen. Hij kreeg de handen van de collega’s op elkaar en dat leidde tot stakingen en zelfs blokkades. Wij zochten Jan op in Dokkum om bij te praten.
We spreken Jan in zijn studio, want dat is de beste benaming van zijn kantoor. De wanden zijn volledig gevuld met planken met zendapparatuur en verder zijn er talloze herinneringen aan zijn leven langs de weg. Zo hangen de vaantjes die voor de voorruit van zijn truck hingen aan de wand, maar zijn er ook vlaggetjes en bordjes van de Truckers Club Holland waarvan Jan mede oprichter en voorzitter was. Hoewel Jan lichamelijk de nodige problemen heeft is hij verbaal nog net zo sterk als in zijn jaren als chauffeur en voorvechter voor de TCH.
27 Mc
Veertig jaar na de blokkade van de rotonde in Heerenveen wordt Jan nog steeds fel als hij er over praat. ,,Chauffeurs zijn echt de enige mensen op deze wereld die hun eigen bewijs aan moeten dragen. Ik vind het onterecht dat een Duitser een bekeuring voor een snelheidsovertreding kan geven die je een week eerder in Frankrijk hebt begaan. Met de komst van de tachograaf had ik geen problemen maar het ging mij om dat principe’’. Jan is inmiddels 75 jaar oud en hij rijdt al jaren niet meer. Allerlei fysieke ongemakken zorgen er voor dat hij niet meer mag autorijden en hij slijt zijn dagen vooral met de 27 Mc apparatuur die hij verzameld heeft. ,,Ook voor het legaliseren van de 27 Mc hebben we gestreden, en dat was ook de reden voor het oprichten van de Truckers Club Holland, kortweg TCH. We hebben op een zaterdagmiddag afgesproken bij Routiers Nunspeet met zes man en dat was de start van de TCH. De oprichters waren Freek van Geijtenbeek, Jan van Dam, Hans Thoen en Rijer van Triest, Willem de Jongh en ik zelf. In onze glorietijd hadden we maar liefst drieduizend leden en we gaven vier keer per jaar een blad uit’’ aldus Jan. Het leuke is dat het logo van de TCH een heel eigen leven is gaan leiden, want dat zie je nog steeds achter de voorruit van menige truck.
Mooie reizen
Jan begon zijn chauffeurscarriere bij Van der Zee uit Dronrijp waar hij een Henschel combinatie kreeg. ,,We reden toen een lijndienst naar Oostenrijk met dat ding, eerst met twee man. Er zat een hele grote cabine op met brede bedden maar vermogen zat er niet in. Ik vond het eigenlijk maar linke soep, want in die tijd kwamen de Volvo F88’s en de Scania’s 110 Super op de weg en die vlogen ons links en rechts voorbij. De oude Henschel reed namelijk maar 72 kilometer per uur’’. Later reed hij onder andere voor De Bruin uit Surhuisterveen, Berg uit Marrum en Van Bemmelen. ,,Ik ben heel Europa door geweest met vrachtwagens en ik heb een prachtige tijd gehad. Het was soms heftig en ik heb veel mooie, maar ook nare dingen meegemaakt. Toch had ik het voor geen goud willen missen’’ aldus Jan.
Alarmkanaal 19
Jan kwam onderweg bij toeval in contact met de zendapparatuur. Ladingschade zorgde er voor dat een klant een exemplaar weigerde waardoor Jan het doosje meenam in de cabine. ,,Ik ben daar toen wat mee gaan rommelen en dat was best aardig. Later tikte ik in Hamburg zo’n setje op de kop en dat vond ik echt super. Telefoon bestond niet in die tijd, althans niet mobiel. Met de TCH hebben we toen chauffeurs geïnformeerd over de 27 mc en we hebben toen ook een noodkanaal opgestart. Bij Kanters in de Moerdijk en bij De Lichtmis bij Nieuwleusen hadden we krachtige antennes in een hoge mast waarmee we heel Nederland konden bereiken. Door een centraal telefoon nummer konden mensen dan chauffeurs oproepen bij calamiteiten. Ieder heel uur na het nieuws riepen we dan om op kanaal 19. Soms was een chauffeur zoek, of er waren thuis omstandigheden waarvoor een chauffeur even naar huis moest bellen. Het systeem werkte prima maar inmiddels natuurlijk al lang achterhaald door de telefoon’’.
Neelie Smit Kroes
Jan was altijd al een prominente chauffeur die zijn mening niet onder stoelen of banken stak. Hij beklom de barricades om een lans te breken voor zijn collega’s en dat deed hij met verve. Met zijn onafscheidelijke cowboyhoed trad hij regelmatig op als woordvoerder voor de collega’s en daarmee haalde hij menig maal de Nationale televisie. Jan: ,,Wij vielen op en we werden door de toenmalige minister van Verkeer en Waterstaat, Neelie Smit Kroes, een paar keer uitgenodigd om mee te praten. Ik heb toen heel hard gepleit voor contourverlichting. Zelf had ik oranje lampjes aan de zijkant gemaakt, maar dat was illegaal want dat moesten reflectors zijn. Als je dan in de bieten reed dan waren die reflectors na een uur al onzichtbaar. De ambtenaren vonden het allemaal maar kermisverlichting. Eén van hun had ook problemen met de lichtbak waar Volvo toen mee kwam. ,,Als er zo’n truck aan komt dan kunnen de mensen wel denken dat het een bus is’’ zei de ambtenaar. ‘Nou, als ik dan niet bij de halte stop en kaartjes ga verkopen dan is er toch niks aan de hand?’ was het commentaar van Jan. Toch heeft die lichtbak het nooit gehaald in de Nederlandse wetgeving. De contourverlichting overigens wel, en daar is Jan terecht trots op.
Truckers Club Holland
De TCH zette zich ook in voor de problemen rondom het lastafhankelijk remventiel wat in die tijd verplicht werd. ,,Dat was zo lomp afgeregeld dat de henger leeg je soms stuiterend voorbij kwam. Levensgevaarlijk was dat. Later is dat allemaal veel beter geworden met de komst van luchtvering’’. Ook de invoering van de begrenzer kon niet op de steun van de TCH rekenen, maar ook die strijd werd niet gewonnen. Toen Jan arbeidsongeschikt raakte, nu al weer dertig jaar geleden verwaterde de TCH en kwamen ook de bladen niet meer uit. Jan en zijn vrouw Trijntje stortten zich daarna op Country Line Dancing en al snel had hun club in Dokkum tachtig leden. Ook daar kon Jan zijn hoed op houden, en die hoed draagt hij nog steeds als hij de deur uit gaat.
Een end weg
Er werd ook een film gemaakt over Jan zijn avonturen onderweg. Het was waarschijnlijk in 1980 en Jan is in ‘Een end weg’ met zijn Scania 141 voor Berg Transport onderweg naar Italië. In de 30 minuten durende film zie je Jan in een Scania jack met uiteraard een TCH badge er op en met een schapenvachtje op de stoel een rit naar Italië maken. De beeldkwaliteit is niet geweldig meer maar de sfeerbeelden zijn prachtig.
Wegrestaurant De Raket
/in Deelnemers, NieuwsWegrestaurant De Raket in Rogat bij Meppel is de eerste officiële TIA Cowboy Club deelnemer. De Cowboy Club maakt een nieuwe start door en leden krijgen op vertoon van hun lidmaatschapskaart korting bij aangesloten bedrijven. Wij spreken met bedrijfsleider Richard Weggemans van De Raket:
‘’Wij vinden de Tia Cowboy Club een ontzettend leuk initiatief. We zien zo’n organisatie als een stukje commitment naar onze vaste klantenkring. Daarbij komt dat we het hele idee van de nostalgie die rondom deze organisatie hangt ons erg aanspreekt. We hebben hier in het restaurant ook nog steeds de oude foto’s hangen van trucks die hier dertig jaar geleden op de parking stonden’’. Richard behoort inmiddels zo’n beetje tot de inboedel bij De Raket. Hij werkt er al ruim 21 jaar, en ging mee toen de zaak 18 jaar geleden werd overgenomen door de huidige eigenaar, Ferdinand Hups. Hij heeft de wereld zien veranderen in het wegrestaurant en juist daarom koestert Richard de ouderwetse gezelligheid: ,,Onze stamtafel zit iedere avond vol maar je ziet dat de nieuwe generatie onder het eten druk is met de telefoon, om daarna de cabine in te duiken om de laptop op te starten. De oude garde blijft nog even gezellig zitten en praat met elkaar. Begrijp me niet verkeerd, ook die jonge garde hebben we heel graag als klant maar ik snap het niet altijd. Je zit de hele dag alleen in je cabine, dan wil je s’avonds toch wat aanspraak?’’
Halverwege Scandinavië
Het restaurant heeft een beveiligde parkeerplaats met ruimte voor ruim 100 vrachtwagen combinaties. Ook LZV’s en zwaartransport combinaties vinden er een plek, maar dan moeten ze niet te laat komen. De parking staat namelijk door de week vrijwel iedere avond ramvol. Richard: ,,Sommige chauffeurs zijn op doorreis en die komen alleen eten. We zitten hier mooi tussen het Westland en de ferry’s in Noord Duitsland in dus qua uren past dat heel mooi. Dat wordt trouwens nog beter als de B213 straks vierbaans wordt. Dat gaat veel tijd schelen en dan zitten we hier echt ideaal’’. De parking bij De Raket is gratis voor wie gewoon binnen komt om te eten. Zonder vertering rekenen we 15 Euro voor een overnachting, maar dat komt maar amper voor. We zien trouwens de laatste tijd wel steeds vaker dat ook buitenlanders het restaurant in komen. De Polen bijvoorbeeld zien we steeds vaker’’.
Verantwoorde kost
Op vertoon van het Tia Cowboy Club pasje krijg je als chauffeur korting in de vorm van een tweede bak koffie gratis, maar ook de douches zijn gratis voor leden. Richard: ,,We moeten nog even zien hoe zich dit ontwikkeld maar laten we daar mee beginnen. Aan de prijs van een dagmenu kan ik al niks meer doen. Wij vragen 16,95 voor een dagmenu met drie gangen en daar zit alles in. Soep, gebakken of gekookte aardappels, groenten, een mooi stukje vlees en een vlaflip toe. We doen erg ons best om de chauffeurs verantwoord eten voor te zetten. We hebben ook een speciaal ‘Toekomst voor jezelf’ menu wat minder vet is. Je krijgt dan kipfilet en ook weer gekookte aardappels en verse groenten. Gezondheid en verantwoord eten is een thema waar we niet omheen kunnen want ook daar zie ik een verandering. Steeds vaker zien we dat chauffeurs eerst een rondje gaan joggen over het industrieterrein voordat ze gaan douchen. Een prachtige ontwikkeling, en zo’n chauffeur wil je ook verantwoorde kost aanbieden’’.
TIA Dealerschap
De Raket verkoopt ook TIA Cowboy Club merchandise zoals caps, pins, stickers, vaantjes en lichtbakjes. Check het assortiment in de grote vitrine in het restaurant of vraag het personeel naar de TIA Cowboy Club Merchandise!
Informatie:
Wegrestaurant De Raket is gelegen aan de A28, afrit 24 De Wijk.
Het restaurant is geopend op maandag vanaf 7:00 tot 24:00, en de rest van de week vanaf 5:00.
De website vind je hier en telefonisch is De Raket bereikbaar via 0522-441099
Naast wegrestaurant De Raket is inmiddels ook BIGtruck Truckshop A67 aangesloten als lid van de Tia Cowboy Club, net als de naastgelegen Truckwash Asten.
Oldskool met een Scania 142 V8
/in Klassiekers, NieuwsModerne trucks verworden steeds meer tot verzameling rijdende assistent systemen. Zelf schakelen hoeft al jaren niet meer, maar ook een raampje naar beneden draaien, een tachograafschijf invullen of zelfs oliepeilen met een peilstok behoort inmiddels tot het verleden. Daar kom je eigenlijk pas achter als je terug gaat in de tijd, en dat is precies wat we deden. Wij namen een week lang een oude Scania 142 van De Boer Transport in Tijnje onder onze hoede. Met de bejaarde, maar vitale Scania brachten we onze Pacton BIGtruck testoplegger naar Duitsland voor de 1000 punten test. Back to the oldskool zeg maar!
Tijdens de 1000 punten test rijden we met de nieuwste trucks, gewapend met de meest hightech systemen aan boord eindeloos rondjes over onze testroute. Daarbij zorgen we er voor dat alle trucks een gelijke behandeling krijgen. Dat betekent steeds exact het zelfde spoor rijden met het oog op meer- of minder weerstand, op precies dezelfde plek op- of van het gas en ontzettend ver vooruit kijken om maar zo weinig mogelijk gehinderd te worden door het overige verkeer. Dit alles vindt plaats in de rust van de meest moderne, luchtgeveerde cabines die je maar kunt vinden vandaag de dag. Het steeds maar weer diezelfde ronde rijden is inspannend en slaapverwekkend en ik geef het je te doen om ook de zesde keer nog bij de les te blijven. Gapend en mijzelf uitrekkend haal ik de eindstreep met de laatste truck om daarna om te koppelen. Het testwerk is gedaan en we mogen huiswaarts met onze trailer. Die werd deze keer naar Duitsland gebracht door de oude Scania 142 van De Boer Transport. Het contrast met de Euro 6c trucks kon haast niet groter! Nadat ik de oplegger heb aangekoppeld wordt ik door de collega’s uitgezwaaid.
Genieten!
De 1000 punten test vindt plaats in de buurt van Kaiserslautern en ik vertrek vanaf een autohof bij Kusel. De V8 roffelt heerlijk onder de cabine en ik roer op de mij zo bekende wijze door de tien- versnellingsbak. De één naar je toe, dan naar drie en vijf om vervolgens in de hoge groep weer die bekende beweging naar links achter te maken. De 420 pk Scania heeft er wel degelijk werk aan om de 32 tons oplegger naar de 80 te brengen, zeker als er zich heuvels aandienen. Daarbij komt dat het geluidsniveau zeker een factor twee hoger is dan dat in moderne trucks. Verder is er een gebrek aan vering, zo lijkt het, ondanks de luchtgeveerde achteras. Er doet zich een vreemd fenomeen voor. Waar ik eerder vandaag nog doodmoe en bekaf de kilometers onder de moderne, comfortabele trucks door zag glijden voel ik me nu opperbest. Met een grijns van oor tot oor en het raampje half open gezwengeld geniet ik van iedere kilometer. Vermoeidheid? Wat is dat?
Calimero syndroom
Het is dan ook het feest der herkenning. Het oude beestje is dertig jaar oud en dat was de tijd dat ondergetekende zelf ook nog actief was als chauffeur. Zelf reed ik toen met een Scania 112, en dan de eerste versie, dus nog zonder intercooler. Die truck had in die tijd 295 pk maar dat was normaal in die jaren. De V8 modellen waren in die jaren vrijwel alleen weggelegd voor eigenrijders, groenteboeren en een enkele zwaartransporteur. In Scandinavië was een V8 toen al wel zo’n beetje standaard bij Scania en met mijn 112-je had ik dan ook altijd wel een beetje het Calimero syndroom als ik daar onderweg was. Dat wordt nu helemaal goed gemaakt met deze stoere oude truck. Het interieur, de sfeer in de cabine en zelfs de geur zijn helemaal zoals toen. De rode velours gordijnen met franje én rode lampjes maken het op subtiele wijze helemaal af. Eigenaar Douwe Jan De Boer heeft net als ik warme herinneringen aan de jaren tachtig. In die tijd reed De Boer Tijnje ook met deze trucks, en ook naar Scandinavië. Douwe Jan: ,,Wij reden ook met de 112 modellen maar toen ik deze truck vorig jaar tegenkwam wist ik dat ik hem meteen wilde hebben. Ik heb de truck in onze oude huisstijl laten spuiten, compleet met de oude naam van mijn vader, J. de Boer er op. Natuurlijk is dit een V8, de droomtruck die ik toen niet kreeg, maar uiteindelijk is dat toch wat je wilt.”
Milieuzone?
Het vergde enig aandringen om de truck mee te krijgen voor de 1000 punten test maar gelukkig ziet Douwe Jan de fun er ook wel van in. Voor het zover is moest ik echter eerst onze oplegger nog ophalen uit Amsterdam. Tijdens de MobiliteitsRAI stond er een fraaie Peterbilt voor onze oplegger maar die mag in ons land geen meter rijden. Die truck werd dus opgehaald op een dieplader waarna ik de Pacton kon aankoppelen. Terwijl Niels van Duijvenboden met de stoere Peterbilt naar de parking rijdt volg ik hem met de 142. Fantastisch om met zo’n superdik span door Amsterdam te rijden. Het schijnt dat het RAI complex net buiten de milieuzone ligt, dus dat kan zonder dat daar gedoe van komt. Met het raampje open hoor ik hoe de aandrijflijn zijn toonladders zingt. Met iedere versnelling een volle octaaf lager, om vervolgens weer hoog te eindigen. Dit is kicken, ik heb er geen ander woord voor!
Tachograafschijf
De rit naar Duitsland begint op zondagavond. Ik heb besloten om nu al te vertrekken om zo de ochtendspits rondom Keulen te vermijden. Het is het feest der herkenning, vertrekken op zondagavond, maar ik wordt ook op de feiten gedrukt wat er allemaal veranderd is. Dat begint al met het invullen van de tachograafschijf. Zelf weet zo’n tachograaf alleen hoe laat het is, de rest moet je zelf invullen. Datum, kenteken, plaats van vertrek en mijn naam vul ik dan ook keurig in. Een paar uur later realiseer ik me dat er ook nog zoiets als rij- en rusttijden bestaat. Een seintje geeft zo’n ouderwets ding echter niet, en als ik besluit te stoppen blijkt dat ik al ruim over de tijd heen ben. Ik ben nu aan de A61 bij Peppenhoven en ik besluit hier te blijven staan vannacht. Nadat ik het bed heb vrijgegraven van bagage kan ik er zelf in. Mijn tassen met kleding en fotoapparatuur staan op de bijrijdersstoel want verder is er eigenlijk geen plek. Uitkleden kan het beste in horizontale positie, dus op bed want staan is er niet bij. Vroeger was dit normaal maar wat een krappe cabine is dit eigenlijk. En dan te denken dat die autotransporteurs dit nog steeds doen, ook vandaag de dag nog!
Cassettebandjes
Met de ogen dicht merk je eigenlijk niks van de kleine, krappe cabine maar dat verandert de volgende ochtend. Om uit het lage bed te kruipen is enige lenigheid vereist, zeker als je de grote kast op de middenconsole moet ontwijken. Die console, gevuld met echte cassettebandjes(!) is trouwens wel een heel slim ding. Door hem naar voren te liften is er iets meer plek, maar vormt het deksel ook een tafeltje. Halverwege de gecompliceerde manoeuvre bedenk ik mij dat het wellicht handiger is om eerst al liggend de kleren weer aan te trekken. Eénmaal achter het stuur is dat zo goed als onmogelijk, en de bijrijdersplaats is nog steeds gevuld met bagage. Uiteindelijk lukt het allemaal maar jongens wat zijn we er op vooruit gegaan in de afgelopen dertig jaar. Meer ruimte, meer comfort en meer luxe zijn nu vrijwel standaard, het enige wat er minder werd in al die jaren is de beleving, want daar wint zo’n oude Scania 142 V8 het op wat mij betreft!
Iep van der Meer
(KADER)
Scania introduceerde de Scania LB140 met de V8 motor in 1969. Op dat moment leverde de 14 liter krachtbron maar liefst 350 pk en dat was in die tijd indrukwekkend. De Scania 142 in dit verhaal is van jongere datum, namelijk uit 1987. Op dat moment leverde de zelfde 14 liter V8 met Intercooling 420 pk, en dat is dus waar we het mee moeten doen. Op zich is dat voldoende voor veertig ton, maar met name de grote stappen in de ‘range’ versnellingsbak heeft de V8 de leg al snel uit als het begint te klimmen.