Blog Elements – Pagina 2

Half Sized Blog Element (Single Author Style)

Half Sized Blog Element (Multi Author Style)

Wegrestaurant De Raket

10 januari 2019/in Deelnemers, Nieuws

Wegrestaurant De Raket in Rogat bij Meppel is de eerste officiële TIA Cowboy Club deelnemer. De Cowboy Club maakt een nieuwe start door en leden krijgen op vertoon van hun […]

Oldskool met een Scania 142 V8

15 november 2018/in Klassiekers, Nieuws

Wegrestaurant De Raket

10 januari 2019/in Deelnemers, Nieuws

Wegrestaurant De Raket in Rogat bij Meppel is de eerste officiële TIA Cowboy Club deelnemer. De Cowboy Club maakt een nieuwe start door en leden krijgen op vertoon van hun […]

Oldskool met een Scania 142 V8

15 november 2018/in Klassiekers, Nieuws

Full Sized Blog Element (Big Preview Pic)

Wegrestaurant De Raket in Rogat bij Meppel is de eerste officiële TIA Cowboy Club deelnemer. De Cowboy Club maakt een nieuwe start door en leden krijgen op vertoon van hun lidmaatschapskaart korting bij aangesloten bedrijven. Wij spreken met bedrijfsleider Richard Weggemans van De Raket:

‘’Wij vinden de Tia Cowboy Club een ontzettend leuk initiatief. We zien zo’n organisatie als een stukje commitment naar onze vaste klantenkring. Daarbij komt dat we het hele idee van de nostalgie die rondom deze organisatie hangt ons erg aanspreekt. We hebben hier in het restaurant ook nog steeds de oude foto’s hangen van trucks die hier dertig jaar geleden op de parking stonden’’. Richard behoort inmiddels zo’n beetje tot de inboedel bij De Raket. Hij werkt er al ruim 21 jaar, en ging mee toen de zaak 18 jaar geleden werd overgenomen door de huidige eigenaar, Ferdinand Hups. Hij heeft de wereld zien veranderen in het wegrestaurant en juist daarom koestert Richard de ouderwetse gezelligheid: ,,Onze stamtafel zit iedere avond vol maar je ziet dat de nieuwe generatie onder het eten druk is met de telefoon, om daarna de cabine in te duiken om de laptop op te starten. De oude garde blijft nog even gezellig zitten en praat met elkaar. Begrijp me niet verkeerd, ook die jonge garde hebben we heel graag als klant maar ik snap het niet altijd. Je zit de hele dag alleen in je cabine, dan wil je s’avonds toch wat aanspraak?’’

Halverwege Scandinavië

Het restaurant heeft een beveiligde parkeerplaats met ruimte voor ruim 100 vrachtwagen combinaties. Ook LZV’s en zwaartransport combinaties vinden er een plek, maar dan moeten ze niet te laat komen. De parking staat namelijk door de week vrijwel iedere avond ramvol. Richard: ,,Sommige chauffeurs zijn op doorreis en die komen alleen eten. We zitten hier mooi tussen het Westland en de ferry’s in Noord Duitsland in dus qua uren past dat heel mooi. Dat wordt trouwens nog beter als de B213 straks vierbaans wordt. Dat gaat veel tijd schelen en dan zitten we hier echt ideaal’’. De parking bij De Raket is gratis voor wie gewoon binnen komt om te eten. Zonder vertering rekenen we 15 Euro voor een overnachting, maar dat komt maar amper voor. We zien trouwens de laatste tijd wel steeds vaker dat ook buitenlanders het restaurant in komen. De Polen bijvoorbeeld zien we steeds vaker’’.

Verantwoorde kost

Op vertoon van het Tia Cowboy Club pasje krijg je als chauffeur korting in de vorm van een tweede bak koffie gratis, maar ook de douches zijn gratis voor leden. Richard: ,,We moeten nog even zien hoe zich dit ontwikkeld maar laten we daar mee beginnen. Aan de prijs van een dagmenu kan ik al niks meer doen. Wij vragen 16,95 voor een dagmenu met drie gangen en daar zit alles in. Soep, gebakken of gekookte aardappels, groenten, een mooi stukje vlees en een vlaflip toe. We doen erg ons best om de chauffeurs verantwoord eten voor te zetten. We hebben ook een speciaal ‘Toekomst voor jezelf’ menu wat minder vet is. Je krijgt dan kipfilet en ook weer gekookte aardappels en verse groenten. Gezondheid en verantwoord eten is een thema waar we niet omheen kunnen want ook daar zie ik een verandering. Steeds vaker zien we dat chauffeurs eerst een rondje gaan joggen over het industrieterrein voordat ze gaan douchen. Een prachtige ontwikkeling, en zo’n chauffeur wil je ook verantwoorde kost aanbieden’’.

TIA Dealerschap

De Raket verkoopt ook TIA Cowboy Club merchandise zoals caps, pins, stickers, vaantjes en lichtbakjes. Check het assortiment in de grote vitrine in het restaurant of vraag het personeel naar de TIA Cowboy Club Merchandise!

Informatie:

Wegrestaurant De Raket is gelegen aan de A28, afrit 24 De Wijk.

Het restaurant is geopend op maandag vanaf 7:00 tot 24:00, en de rest van de week vanaf 5:00.

De website vind je hier en telefonisch is De Raket bereikbaar via 0522-441099

Naast wegrestaurant De Raket is inmiddels ook BIGtruck Truckshop A67 aangesloten als lid van de Tia Cowboy Club, net als de naastgelegen Truckwash Asten.

Oldskool met een Scania 142 V8

15 november 2018/in Klassiekers, Nieuws

Moderne trucks verworden steeds meer tot verzameling rijdende assistent systemen. Zelf schakelen hoeft al jaren niet meer, maar ook een raampje naar beneden draaien, een tachograafschijf invullen of zelfs oliepeilen met een peilstok behoort inmiddels tot het verleden. Daar kom je eigenlijk pas achter als je terug gaat in de tijd, en dat is precies wat we deden. Wij namen een week lang een oude Scania 142 van De Boer Transport in Tijnje onder onze hoede. Met de bejaarde, maar vitale Scania brachten we onze Pacton BIGtruck testoplegger naar Duitsland voor de 1000 punten test. Back to the oldskool zeg maar!

Tijdens de 1000 punten test rijden we met de nieuwste trucks, gewapend met de meest hightech systemen aan boord eindeloos rondjes over onze testroute. Daarbij zorgen we er voor dat alle trucks een gelijke behandeling krijgen. Dat betekent steeds exact het zelfde spoor rijden met het oog op meer- of minder weerstand, op precies dezelfde plek op- of van het gas en ontzettend ver vooruit kijken om maar zo weinig mogelijk gehinderd te worden door het overige verkeer. Dit alles vindt plaats in de rust van de meest moderne, luchtgeveerde cabines die je maar kunt vinden vandaag de dag. Het steeds maar weer diezelfde ronde rijden is inspannend en slaapverwekkend en ik geef het je te doen om ook de zesde keer nog bij de les te blijven. Gapend en mijzelf uitrekkend haal ik de eindstreep met de laatste truck om daarna om te koppelen. Het testwerk is gedaan en we mogen huiswaarts met onze trailer. Die werd deze keer naar Duitsland gebracht door de oude Scania 142 van De Boer Transport. Het contrast met de Euro 6c trucks kon haast niet groter! Nadat ik de oplegger heb aangekoppeld wordt ik door de collega’s uitgezwaaid.

Genieten!

De 1000 punten test vindt plaats in de buurt van Kaiserslautern en ik vertrek vanaf een autohof bij Kusel. De V8 roffelt heerlijk onder de cabine en ik roer op de mij zo bekende wijze door de tien- versnellingsbak. De één naar je toe, dan naar drie en vijf om vervolgens in de hoge groep weer die bekende beweging naar links achter te maken. De 420 pk Scania heeft er wel degelijk werk aan om de 32 tons oplegger naar de 80 te brengen, zeker als er zich heuvels aandienen. Daarbij komt dat het geluidsniveau zeker een factor twee hoger is dan dat in moderne trucks. Verder is er een gebrek aan vering, zo lijkt het, ondanks de luchtgeveerde achteras. Er doet zich een vreemd fenomeen voor. Waar ik eerder vandaag nog doodmoe en bekaf de kilometers onder de moderne, comfortabele trucks door zag glijden voel ik me nu opperbest. Met een grijns van oor tot oor en het raampje half open gezwengeld geniet ik van iedere kilometer. Vermoeidheid? Wat is dat?

Calimero syndroom

Het is dan ook het feest der herkenning. Het oude beestje is dertig jaar oud en dat was de tijd dat ondergetekende zelf ook nog actief was als chauffeur. Zelf reed ik toen met een Scania 112, en dan de eerste versie, dus nog zonder intercooler. Die truck had in die tijd 295 pk maar dat was normaal in die jaren. De V8 modellen waren in die jaren vrijwel alleen weggelegd voor eigenrijders, groenteboeren en een enkele zwaartransporteur. In Scandinavië was een V8 toen al wel zo’n beetje standaard bij Scania en met mijn 112-je had ik dan ook altijd wel een beetje het Calimero syndroom als ik daar onderweg was. Dat wordt nu helemaal goed gemaakt met deze stoere oude truck. Het interieur, de sfeer in de cabine en zelfs de geur zijn helemaal zoals toen. De rode velours gordijnen met franje én rode lampjes maken het op subtiele wijze helemaal af. Eigenaar Douwe Jan De Boer heeft net als ik warme herinneringen aan de jaren tachtig. In die tijd reed De Boer Tijnje ook met deze trucks, en ook naar Scandinavië. Douwe Jan: ,,Wij reden ook met de 112 modellen maar toen ik deze truck vorig jaar tegenkwam wist ik dat ik hem meteen wilde hebben. Ik heb de truck in onze oude huisstijl laten spuiten, compleet met de oude naam van mijn vader, J. de Boer er op. Natuurlijk is dit een V8, de droomtruck die ik toen niet kreeg, maar uiteindelijk is dat toch wat je wilt.”

Milieuzone?

Het vergde enig aandringen om de truck mee te krijgen voor de 1000 punten test maar gelukkig ziet Douwe Jan de fun er ook wel van in. Voor het zover is moest ik echter eerst onze oplegger nog ophalen uit Amsterdam. Tijdens de MobiliteitsRAI stond er een fraaie Peterbilt voor onze oplegger maar die mag in ons land geen meter rijden. Die truck werd dus opgehaald op een dieplader waarna ik de Pacton kon aankoppelen. Terwijl Niels van Duijvenboden met de stoere Peterbilt naar de parking rijdt volg ik hem met de 142. Fantastisch om met zo’n superdik span door Amsterdam te rijden. Het schijnt dat het RAI complex net buiten de milieuzone ligt, dus dat kan zonder dat daar gedoe van komt. Met het raampje open hoor ik hoe de aandrijflijn zijn toonladders zingt. Met iedere versnelling een volle octaaf lager, om vervolgens weer hoog te eindigen. Dit is kicken, ik heb er geen ander woord voor!

Tachograafschijf

De rit naar Duitsland begint op zondagavond. Ik heb besloten om nu al te vertrekken om zo de ochtendspits rondom Keulen te vermijden. Het is het feest der herkenning, vertrekken op zondagavond, maar ik wordt ook op de feiten gedrukt wat er allemaal veranderd is. Dat begint al met het invullen van de tachograafschijf. Zelf weet zo’n tachograaf alleen hoe laat het is, de rest moet je zelf invullen. Datum, kenteken, plaats van vertrek en mijn naam vul ik dan ook keurig in. Een paar uur later realiseer ik me dat er ook nog zoiets als rij- en rusttijden bestaat. Een seintje geeft zo’n ouderwets ding echter niet, en als ik besluit te stoppen blijkt dat ik al ruim over de tijd heen ben. Ik ben nu aan de A61 bij Peppenhoven en ik besluit hier te blijven staan vannacht. Nadat ik het bed heb vrijgegraven van bagage kan ik er zelf in. Mijn tassen met kleding en fotoapparatuur staan op de bijrijdersstoel want verder is er eigenlijk geen plek. Uitkleden kan het beste in horizontale positie, dus op bed want staan is er niet bij. Vroeger was dit normaal maar wat een krappe cabine is dit eigenlijk. En dan te denken dat die autotransporteurs dit nog steeds doen, ook vandaag de dag nog!

Cassettebandjes

Met de ogen dicht merk je eigenlijk niks van de kleine, krappe cabine maar dat verandert de volgende ochtend. Om uit het lage bed te kruipen is enige lenigheid vereist, zeker als je de grote kast op de middenconsole moet ontwijken. Die console, gevuld met echte cassettebandjes(!) is trouwens wel een heel slim ding. Door hem naar voren te liften is er iets meer plek, maar vormt het deksel ook een tafeltje. Halverwege de gecompliceerde manoeuvre bedenk ik mij dat het wellicht handiger is om eerst al liggend de kleren weer aan te trekken. Eénmaal achter het stuur is dat zo goed als onmogelijk, en de bijrijdersplaats is nog steeds gevuld met bagage. Uiteindelijk lukt het allemaal maar jongens wat zijn we er op vooruit gegaan in de afgelopen dertig jaar. Meer ruimte, meer comfort en meer luxe zijn nu vrijwel standaard, het enige wat er minder werd in al die jaren is de beleving, want daar wint zo’n oude Scania 142 V8 het op wat mij betreft!

Iep van der Meer

(KADER)

Scania introduceerde de Scania LB140 met de V8 motor in 1969. Op dat moment leverde de 14 liter krachtbron maar liefst 350 pk en dat was in die tijd indrukwekkend. De Scania 142 in dit verhaal is van jongere datum, namelijk uit 1987. Op dat moment leverde de zelfde 14 liter V8 met Intercooling 420 pk, en dat is dus waar we het mee moeten doen. Op zich is dat voldoende voor veertig ton, maar met name de grote stappen in de ‘range’ versnellingsbak heeft de V8 de leg al snel uit als het begint te klimmen.